Wout van Aert, een van de meest gerespecteerde en veelzijdige wielrenners van zijn generatie, heeft onlangs op verrassend eerlijke wijze gereageerd op vragen over eventuele jaloezie richting zijn collega’s in het peloton. Tijdens een interview liet hij op indrukwekkende wijze zien dat zijn focus niet ligt op rivaliteit, maar op persoonlijke groei en innerlijke tevredenheid.
“Waarom zou ik jaloers zijn op mijn mede-wielrenner?”, vroeg Van Aert retorisch. “Ik heb al zoveel bereikt in mijn eigen vakgebied. Ik heb geen reden om jaloers te zijn.”
Deze woorden verrasten velen, vooral in een sport waar concurrentie en onderlinge strijd vaak de boventoon voeren. Toch weerspiegelen ze de kalmte en zelfverzekerdheid die Van Aert de afgelopen jaren heeft opgebouwd. Met overwinningen in onder meer de Tour de France, klassiekers als Milaan-San Remo en Strade Bianche, en successen in het veldrijden, heeft hij zijn sporen meer dan verdiend.
Van Aert benadrukte dat hij het belang inziet van het vermijden van negatieve emoties zoals jaloezie. “Soms brengt jaloezie haat met zich mee, dus ik vermijd dat,” zei hij openhartig. Volgens hem is het verstandiger om energie te steken in zelfontwikkeling dan in het vergelijken van prestaties met anderen.
“Het probleem met jaloezie is dat het je blik vernauwt,” vervolgde hij. “Je gaat je richten op wat anderen hebben in plaats van dankbaar te zijn voor wat je zelf hebt bereikt. Dat is een val waar ik bewust niet in trap.”
Volgens Van Aert ligt de ware uitdaging in het verbeteren van jezelf, niet in het overtreffen van anderen. “In het wielrennen — net als in het leven — is je grootste tegenstander jezelf. Elke rit, elke wedstrijd is een kans om je grenzen te verleggen. Niet om iemand anders te verslaan, maar om beter te worden dan je gisteren was.”
Wat opvalt is de volwassenheid en reflectie in zijn woorden. In een tijdperk waarin topsporters onder een vergrootglas liggen en sociale media de competitie tussen atleten aanwakkeren, kiest Van Aert voor kalmte en perspectief. Hij zegt veel te hebben geleerd door de jaren heen, zowel over het vak als over zichzelf.
“Ik heb hard gewerkt om te komen waar ik nu ben. Dat geeft me rust. Als ik anderen zie excelleren, bewonder ik dat. Maar het doet niets af aan wat ik zelf heb bereikt.”
Wout van Aert is meer dan alleen een renner; hij is een denker, een teamspeler en een voorbeeld van sportief evenwicht. Zijn woorden zijn een waardevolle les voor zowel jonge renners als ervaren professionals: succes is geen race tegen anderen, maar een reis met jezelf.
In een wereld waarin rivaliteit vaak als motor van motivatie wordt gezien, toont Van Aert dat er kracht schuilt in erkenning, waardering en innerlijke tevredenheid. Hij bewijst dat je groots kunt zijn — niet alleen op de fiets, maar ook
