SIENA – Wout van Aert heeft opnieuw bewezen waarom hij tot de absolute top van het peloton behoort. In een adembenemende negende etappe van de Giro d’Italia, die zich uitstrekte over de legendarische grindwegen van Toscane, wist de Belgische alleskunner als eerste over de streep te komen in het hart van Siena. Zijn zege op deze zwaar bevochten Strade Bianche-rit bevestigt niet alleen zijn fysieke kracht, maar ook zijn ongeëvenaarde technische vaardigheid en koersinzicht.
De etappe stond al vooraf aangestipt als een van de zwaarste van deze ronde, met meerdere stroken witte grindwegen die normaal enkel in het klassieke voorjaar worden gereden. Maar Van Aert, die al eerder de echte Strade Bianche wist te winnen, liet opnieuw zien dat dit soort terrein hem op het lijf geschreven is.
Vanaf de eerste kilometers werd het tempo hoog gelegd, met meerdere ontsnappingspogingen die stuk voor stuk werden tenietgedaan door een alerte hoofdmacht. Toen het peloton de eerste gravelstroken bereikte, brak de koers volledig open. Van Aert reed bijzonder attent voorin en liet zich niet verrassen toen enkele klassementsrenners probeerden te versnellen op de beklimmingen.
Met nog twintig kilometer te gaan plaatste Van Aert een allesbepalende demarrage op de steile Monte Sante Marie-strook. Enkel een handvol renners kon in zijn wiel blijven, onder wie Tadej Pogačar en Richard Carapaz. Maar in de laatste vijf kilometer, op de klim naar het historische centrum van Siena, versnelde de Belg opnieuw. Met een explosieve kracht liet hij zijn rivalen achter zich en stormde hij solo naar de eindstreep op de Piazza del Campo.
“Dit was een van de zwaarste ritten die ik ooit gereden heb,” reageerde Van Aert na afloop, zichtbaar vermoeid maar trots. “Het voelde bijna als een monument binnen een grote ronde. De grindwegen maken het zo technisch en zwaar, maar ik wist dat als ik goed positioneerde, ik mijn moment kon kiezen.”
De overwinning betekent niet alleen een etappezege, maar ook een mentale boost voor Van Aert, die eerder in deze Giro al dicht bij ritwinst kwam. Zijn veelzijdigheid – sprinten, klimmen, tijdrijden én technische klassiekers rijden – maakt hem een van de meest complete renners van zijn generatie.
Naast de sportieve prestatie was er ook bewondering voor de manier waarop Van Aert de koers las. Terwijl anderen gokten op een late aanval of wachtten op een sprint, koos hij resoluut voor de aanval. Zijn timing was perfect, zijn benen nog beter.
De Belgische kampioen liet daarmee grote namen achter zich en schreef geschiedenis op een rit die velen als een mini-monument bestempelen. Deze overwinning zal niet alleen bijblijven in zijn eigen palmares, maar ook bij de wielerfans die genoten van een heroïsche strijd op onverhard terrein.
Met deze zege nestelt Van Aert zich steviger in de top van het algemeen klassement, maar vooral stuurt hij een duidelijke boodschap: onderschat nooit een renner die zich thuis voelt op zowel kasseien als grind.
